دل نوشته هاي عاشقي تنها

سلام دوستان عزیز

درباره سروده ی جدیدم باید یک تو ضیحاتی بدم

جدا از معشوق های زمینی" انسان همیشه یک معشوق اسمانی دارد  مثل عشق به خدا یا ائمه

این بنده حقیر بعد از خدا عشق زیادی نسبت به امام رضا علیه السلام دارم  . این سروده بیان گرسه سال دوری و دل تنگی من نسبت به امام رضا(ع) هست . و جالب اینجاست که بعد از مدت کوتاهی که از سرودن این شعر گذشت این بنده حقیر به وصال معشوقم رسیدم و به مشهد مقدس مشرف شدم

     سال سوم نیز از این پس گذشت        

                                          بغض این بیدل نیز درهم شکست

      می تپد این دل هر ساله دوبار         

                                        یک ولادت یک شهادت بیقرار

      تشنه بودم هر روز این سه سال       

                                        اب سقاخانه ات بر ما حلال

      درد دل دارم ای شاه خراسان           

                                         چشم هایم از دوریت هر روزه گریان

      ای که در شفایی مریضان عیسایی     

                                          بگو با دل ما سیه رویان همراهی

      کبوتران حرمت میکنند هفت ها بار طواف   

                                          همچو حاجیان کعبه عشق با دل صاف

      پوشیده اند لباس احرام از پر سپید           

                                         با نفس مطمئن و دل پر امید

       هزاران شاعر گفتند از مقام شما و حرمت               

                                     ما که حرفی بیش نیستیم شرمند  صفا و کرمت

اول از همه یه معذرت خواهی به همتون بدهکارم به خاطر این چند وقت  که نبودنم واقعا شرمنده .

 چرخ روزگار گاه گاهی به میل ادم ها نمی چرخه و باعث میشه ادم از همه چی بریده بشه چرخ زندگی ماهم چند وقتی به میل ما نچرخید ........

امیدوارم زندگیتون همیشه باب میلتون باشه

با پرهیز از زیاد گویی باید بگم  که شعر  تازه ای سروم و از شما خواهش میکنم که منو از نظرات خوب و عالیتون محروم نکنید

باز این دل میگوید بنویس

بنویس " تا بغض گلو چشم هایت را نکند خیس

اما نمیداند که واژه ای در سر نیست

دیگر نمره ای زندگی ام نمیشود بیست

لیلی رویا هایم گم گشته میان هست و نیست

شعر بدون لیلی به خدا که شعر نیست

دیگر حرف قصه مجنون نیست

زندگی بدون جنون زیبا نیست

دستهایم مانند دلم خالیست

  خالی از عشق"  خالی از مهر"  خالی از وفا

عاشق ان دنیا هستم که در ان دروغ و نیرنگ و ریا زیبا نیست

به خدا که بعد از خدا هیچکس مانند حرف نتها نیست

ای مستمع بدان که این شعر حرف نیست

ح ر ف جز تخلص شاعر چیز دیگری نیست

                                                      میکند عشق از من فرار
                                                      احوالم همانند موج دریا ندارد ارام وقرار

مردی هستم تنها! تنهایی ام  همانند گل مرداب
قایق شکسته ی زندگی ام میکند حرکت دراب

                                             تیرصیاد روزگار بربال زندگی ام گره خورده
                                             کوزه سفالی دلم ترک خورده

در دیار من دیگر جایی برای زندگی نیست
کوله بارم را می بندم اما دران جز هیچ دیگر هیج نیست

                                                         اتش به جان جنگل سبز افکارم افتاده
                                                         سیب سرخ حوا  حال در دست من افتاد
                                                         مدد ای خدا که شیطان به جان من افتاده

بوی بهار می اید همی

عطر سوسن و سنبل یاس می اید همی

مادری دارم همی با ذوق

سبزه سبز میکند در ظرفی زیبا با ربانی از رنگ عشق

گویا مادرم میخواهد با عشق تکیه ای از طبیعت خدا را به سفره ی 

هفت سین ما هدیه کند

پدری دارم همی پر کار

کار میکند تا پر کند ظرفی را که سکه هفت سین در ان است

ای پدر می بوسم دستت را همی

مادر بزرگی دارم اهل روزگاران دور

دانه ای گندم از دل طبیعت به عاریه میگیرد تا شیرین کند کام سفره ما را با

 سمنو

سیب و

سماق و

سیر و

سنجد

هگمی همی جا دارند در هفت سین ما

و دیگر موسم ان رسیده که با قران در دست

زمزمه کنیم ذکر

                          یا مقلب القلوب والبصار را

و مرگ .....

ارامشی است مانند بودن گل مرداب بر روی اب

حسی است مثل حس کردن قطرات باران بر روی گونه هایم

اتفاقی است خاموش مانند اب شدن اهسته و ارام برف بر روی شیروانی

و مرگ....

تازه شدن است

مثل پوشیدن لباسی تازه از شکوفه بر تن طبیعت

حالی است زیبا

مانند لمس کردن صورت معشوق

ومرگ....

واژایست زشت و در عین زشتی زیبا

و چه زیباست که با باطنی سفید برویم

مثل رنگ اخرین لباس تن مان

تو را که نگاه میکنم

احساس میکنم که تمام زیبایی های دنیا را دارم

احساس میکنم که خدا دارم

تو خدای احساسات من هستی

تو زندگی من هستی

تو "گذشته "حال" و "اینده" من هستی

تمام زندگی من در تو خلاصه میشود

تو را که دارم دیگر به هیچ چیز دنیا دل نمیدهم

تو روح و جسم من هستی

من تورا با بند بند وجودم حس میکنم

لبخند زیبای تورا با هیچ چیز دنیا عوض نمیکنم

تو به من محبت برسان

من با بی محبتی هیچ کس دلگیر نمیشوم

بیا و با من باش

همراه من در زندگی من باش

وبدان که با تو بودن برای من مثل بودن در بهشت است

دیگر از خدا هیچ نمیخواهم

به جز تو

ساده تر از یک کاغذ سفید

ساده تر از سفره ی یک فقیر

ساده تر از دل دو عاشق

ساده تر از گل های شقایق

ساده تر از نم نم باران

ساده تر از نسیم باد

حتی ساده تر از دل یک کودک تازه به دنیا امده

باید ساده گرفت تا از یادت برود سختی های روزگار

وقتی فک میکنم میبینم خیلی ماتم داره

به خودم میگم شاید فردا با خودش چیزی همراه داره

که دلم ما این همه غم و ماتم داره

به اون مرد نگاه میکنم که مشکی به تن داره

به چشماش نگاه میکنم که اشک وغم داره

از یکی میپرسم مگه چی شده که دنیا این همه غم داره؟

میگه :

اخه شیعه چهل روز که حسین رو نداره

با تویی که خودت میفهمی منظورم خود توست

چرا وارد زندگی ذهن و دل من شدی

نمی دانم کجای این زندگیم جات بدم

نمیتونم از دلم بیرونت کنم

نمیتونم

عقلم بهم میگه اون دیگه جای تو دلت تو زندگیت نداره

ولی.....

دلم میگه نه! اون درون من لونه داره

^خدا کنه یکی دیگه بیاد و جای تو رو در دلم بگیره

یا حداقل

دیگه هیچکی توی این دل  صاب مرده نیاد

عشق

واژه ای است

          گاه با معنا

         گاه بی معنا

گاه این واژه!

این سه حرف!

دنیای ارومت رو بهم می ریزه

گاه عمرتو! جوونیتو! صرف تک تک حرفاش میکنی

با حرف  ع

عاشق میشی

با حرف ش

شلوغ میشه دنیای خلوت دیروزت

با حرف ق

قلبت یعنی تمام وجودت رو تقدیم معشوقت میکنی

حال یه سوال؟؟؟؟؟؟؟؟؟

ایا معشوقت ارزش این کارها رو داره؟؟؟؟؟

شاید خیلی ها بدون هیچ فکری بگن: 

بله......

ولی معشوق من ارزش این کارو نداشت

حال عشق برای من واژه ای است بی معنا